Απόσπασμα απο το έργο:

Μακμπέθ:....Το αύριο και αύριο και αύριο, έρπει μ’ αυτά τα μηδαμινά του βηματάκια απο μέρα σε μέρα, ως τη τελευταιά συλλαβή που έχει καταγράψει ο χρόνος. Και όλα μας τα ηλίθια χθες, απλώς φώτιζαν τον σκονισμένο δρόμο του θανάτου. Σβήσε, σβήσε μικρό κερί. Η ζωή δεν είναι παρά μια περιπλανώμενη σκιά, ένας φτωχός θεατρίνος, που αγέρωχα περπατά και τρώει τον χρόνο του στην σκηνή. Και μετά, σιωπή. Είναι μόνο μια ιστορία που διηγήθηκε ένας ηλίθιος, όλο κραυγές και παράφορα, χωρίς κανένα νόημα.

1 σχόλιο:

  1. Hamlet:
    What a piece of work is a man, how noble in reason, how
    infinite in faculties, in form and moving how express and
    admirable, in action how like an angel, in apprehension how like
    a god! the beauty of the world, the paragon of animals—and yet,
    to me, what is this quintessence of dust? Man delights not me—
    nor woman neither, though by your smiling you seem to say so.

    ΑπάντησηΔιαγραφή